16 september 2001: Vijf dagen later.
Ik vond het telkens weer geil om te zien hoe het tweede vliegtuig zich in die toren schoof, hij penetreerde de toren als was ze een welwillende vrouw.
Oorlog is seks en Bush zei dat het oorlog was, terwijl hij in zijn verkiezingstijd toch de indruk gaf niet zo van seks te houden.
Het was gênant te zien hoevelen een orgasme benaderden bij hun angstige, droevige, boze en vooral vette verhalen die sommigen vergezeld lieten gaan van de onderstreping van de grootsheid van America.
"Er worden honderd maal méér vlaggen verkocht dan anders in deze tijd" zei de nieuwslezer. God bless America.

Ik kan me geen voorstelling maken van wat de slachtoffers hebben meegemaakt en als ik het toch probeer voel ik me een gluurder. Het is te vers, ze zijn nog te weinig dood, ik voel dat ik nog van ze weg moet blijven, hun graf is zelfs nog niet gedolven. Dat zullen de meesten overigens blijvend moeten ontberen. Ik moet nog zien dat ze die puinhoop uit piëteit in zijn huidige vorm laten liggen zoals ze dat ook met schepen met hun verdronkenen doen. Maar schepen liggen diep onder in het gratis water en deze twee torens liggen op het duurste plekje van de wereld. Dus sorry 6000 victims of terrorism, dat is toch echt een beetje te duur. Ze zullen wel een beeld of muur krijgen met een grondoppervlakte van maximaal10 vierkante meter. Maar wel op 500 meter afstand van ‘Wallstreet’! En met hun namen er in gebeiteld want het was oorlog.

Later zal blijken dat alleen Bush herinnerd zal worden, hij kan zich hiermee immers aardig profileren. "Hij groeit in zijn rol" heb ik al gehoord. Van zijn eerste tot zijn laatste woorden sprak hij hoofdzakelijk over zijn bereidheid de daders in de pan te hakken, de kling over te jagen, ze in stof te doen laten opgaan. Wel eens gezien dat zijn ogen heel dicht bij elkaar staan?
Ik denk dat hij deze situatie zal gebruiken om o.a. zijn Arabische tuintje eens grondig aan te harken, want genaaid worden we.

Genaaid worden we ook door de heer Sharon die Peres verbood met Arafat te gaan praten. Gebruik makend van de huidige hysterie rond het woord terrorisme en de dwarsverbanden die in dit kader met de Palestijnen worden gelegd, knalde hij weer de nodige Palestijnen en hun huizen tot gort.
Een man als Bush een vrijbrief geven is een gotspe die zijn weerga niet kent. Maar in deze tijd van groepsseks van ongekende omvang past zo’n besluit naadloos in het beeld dat ons opwindt.
Bin Laden of Bush, held of schurk, het antwoord hangt af van wat je wilt geloven. Hoeveel zou zo’n ‘deskundige’ krijgen voor het op tv verkondigen van zijn hoogst persoonlijke mening. Zo’n Maarten van Rossem, zouden ze die ook om een mening kunnen vragen wanneer de bruidsjapon van Maxima, om maar eens iemand te noemen, ter sprake komt? Vraag twee: ‘Wanneer is iemand geen deskundige?’ Vraag drie: ‘Hoeveel zou het WTC al aan geld gegenereerd hebben door zijn val?’

Ik durf het haast niet te zeggen maar ik verkneukelde me een beetje toen ik hoorde dat het prestigieuze Pentagon, dat bolwerk van machtswellust, was aangevallen. Ik dacht op dat moment niet aan de onschuldige slachtoffers maar daarover heeft met name het Pentagon zich ook nooit zorgen gemaakt. Misschien dat dit hen aan het denken zet, misschien zullen ze nu eerst nadenken voordat ze tot handelen, dat wil zeggen, tot aanvallen overgaan.
Naast het Pentagon kregen ook de CIA en de FBI een aardige opdonder omdat ze de signalen van deze aanslagen niet in een eerder stadium opvingen of zelfs negeerden, leg daarnaast het gegeven dat het financiële hart van Amerika hard is geraakt en het wordt duidelijk dat zoveel gezichtsverlies wel tot een enorme haat moet leiden, nu maar hopen dat Bush voldoende adviseurs om zich heen heeft die wel kunnen nadenken.

Ik hoorde dat je voor elk slachtoffer een cirkel van twintig rouwende familieleden en vrienden kunt rekenen, naar mijn idee zijn dat er minstens veertig dat maakt 40 x 6000 = minstens 240.000 rouwenden!
En nu houd ik twintig minuten stilte voor al die onschuldige slachtoffers die ik misbruikte voor het schrijven van deze column, ik schaam me een beetje.

Harrie Hageman