Waarom ga ik op vakantie terwijl ik, wanneer ik op vakantie ben, de mensen tegenkom die ik het meeste haat: de ongegeneerde, eindeloosconsumerende, kortebroekendragende, met fototoestelmetbrededraagriemalseenfallusvoordebuikgehangen, vrijetijdshemdendragende en met digitalevideocameralosjesmetderechterhandindehoogtegehouden blinden.

IJsland daar wilde ik al veel te lang heen om een bezoek nog langer uit te stellen. Ooit met mijn kinderen voor de televisie een kinderserie gevolgd die daar was opgenomen, tja en sindsdien.
Geen vliegreis met hotels en huurauto’s en vanwege het grillige weer en mijn geschonden rug ook maar geen fietsvakantie of een lange mars met rugzak.
We kozen om met eigen auto over de eilanden naar het beloofde land te hoppen: Hooglanden van Schotland, Orkney eilanden, Shetland eilanden, IJsland, Faerøer eilanden, Noorwegen, vijf weken lang weg.
Mensen ga niet varen met consumenten.

‘Ik wacht op een aanbieding’ zei mijn garagist. ‘Ik had vorig jaar voor bijna niks een last minute cruise over de Middellandse zee. Harrie, alles wordt voor je gedaan, je wordt de hele dag vermaakt, bingo, fitness, cabaret, noem maar op en de hééle dag eten en ‘s avonds in smoking naar het diner en dat twee weken lang!’
Op de veerboot van IJmuiden naar New Castle staat bij de ingang van het duur ogende restaurant: ‘U kunt zoveel eten als u wilt.’

Eten om het leven door te komen in plaats van om te overleven. Merkwaardig, wanneer je bedenkt wat de huidige mens allemaal kan doen om zijn tijd op een bevredigende manier te besteden. Wellicht worden we door het geweld van de hoeveelheid teruggeworpen tot het meest basale: eten. Eten en neuken, en als je wat ouder wordt hoofdzakelijk eten. Evolutie? M’n reet. Met graagte vertelde mijn vader vroeger hoe beestachtig er in zijn jeugd werd gegeten: ‘Het gele vet van de kip slurpte mijn vader zo naar binnen.’ Nee, mijn vader niet, zelfs de dooier van zijn wekelijkse ei werd demonstratief over de tafel in de bek van de hond gerold, ‘Blacky, hap!’, toch stierf hij aan hartvervetting en slagadervernauwing.
Waarom komt ons het eten de strot niet uit, elke dag twee tot vier keer. Waarom is het astronautenvoedsel niet allang bon ton? Want wees eerlijk, wanneer eet u met weinig zo heerlijk dat het u voldaan van tafel doet gaan, zelden toch?

De IJslanders zijn redelijk gevuld, maar de eerlijkheid gebiedt mij te zeggen dat ik ook niet zou weten wat ik daar in mijn vrije tijd anders zou moeten doen dan eten, neuken en roken; in die volgorde en in eindeloze herhaling.
De drie Poolse mannen die ik eens sprak lieten zich verbaasd uit over de krenterigheid in Nederland. Wanneer zij een feest hadden duurde dat drie dagen en waren de tafels voortdurend tot de rand gevuld met eten en drank. Dat was pas echt feest, veel eten en drinken. Ik vroeg hoe het stond met de promiscuïteit van de Polen, maar die vraag wilden ze niet begrijpen.

De dagindeling van de moderne mens ziet er als volgt uit: Overdag gaat hij winkelen om te winkelen, op elk willekeurig moment van de dag eet hij om te eten, thuis gekomen drinkt hij om te drinken en neukt daarna om te neuken, sluit dat af met wéér een sigaret en valt dan in slaap.
De wetenschap mag zich ontwikkelen, de kennis van het gen zich uitbreiden en de psychologie zich steeds meer aanmatigen de mens te begrijpen, uiteindelijk denk ik dat de laatste 2000 jaar weinig wezenlijk is veranderd en dat Jezus en ik gemakkelijk samen door één deur hadden gekund.

Harrie Hageman